...κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα...
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός...
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα...
...και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια...
και σε χαμένους κήπους του Θεού...
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια...
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια...
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού...
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια...
...δεν ήτανε ρολόι σταματημένο...
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό...
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω...
τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω...
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό...
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια: