Μαντινάδες Ψυχής - Γιάννης Χαρούλης

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Μαντινάδες Ψυχής


Ονειρομάνα νύχτα εσύ
τ' άστρα σου μην τα κρύβεις
κέρασε αψέντι την καρδιά
κρυφούς καημούς να σβήνεις



Ανάθεμά σε για καρδιά 
και όλος αφορμές γυρεύγεις
όλο ζυγώνεις τ' άπιαστο
κι όντε το φτάσεις φεύγεις

Έχω καρδιά που όταν δοθεί
δίνεται μια για πάντα
κι από μυαλό και λογική
δεν δέχεται κουμάντα

Τυχαίο τίποτα στη γη
δεν είναι να θυμάσαι
ότι κι αν φέρει η αυγή
γέλα και μη φοβάσαι

Να' μουν αχτίδα φεγγαριού
αυτό θα πεθυμούσα
εσύ τις νύχτες μοναχός
κι εγώ να σε σκεπούσα

Αστέρι σε φωνάζουνε
φεγγάρι είσαι για μένα
γιατί τ' αστέρια είναι πολλά 
μα το φεγγάρι ένα

Μη φοβηθείς αν αισθανθείς
κάτι στο πρόσωπό σου
η σκέψη μου είναι που ζητά 
ένα χαμόγελό σου

Ήθελα να 'σουνα δεντρό
κι εγώ η φυλλωσιά σου
να φέρνω τ' ανατρίχιασμα 
τ' αγέρα στην καρδιά σου

Λένε πως όλα στη ζωή
δεν γίνεται να τα 'χεις
γι' αυτό κι εγώ σ' ευχαριστώ
μονάχα που υπάρχεις

Φλόγα το λένε τ' όνειρο
που σβήνει πριν το ζήσεις
κι όσο κι αν καίει την καρδιά
δεν θα το λησμονήσεις

Μες τη φωτιά να καίγομαι
σαν το κερί να λιώνω
στάχτη να γίνει το κορμί
για σε δε μετανοιώνω

Δάκρυα που 'χουν λησμονιά
έχουν πλαστεί με μύρα
όνειρο και αστροφεγγιά
δεμένα με τη μοίρα

Η μοναξιά πολλές φορές 
τη σκέψη ξεκουράζει
κι άλλες φορές που γίνεται 
γκρεμός και σε τρομάζει

Τα χρώματα του ονείρου σου
στον εδικό μου δώσε
ουράνιο τόξο να γενεί
κι ο ύπνος σου απόψε

Δεν υπάρχουν σχόλια: